California, Eastvale’de belediye meclisinde görev yapan Asyalı Amerikalı bir kadınım. Orada belediye başkanı olarak görev yaptım. Ben de yakın partner şiddetinden kurtulan biriyim ve bunun hakkında konuşma zamanım geldi. İşte nedeni.
Eastvale, yakın zamanda meydana gelen bir silahlı saldırıda 11 kişinin öldüğü Monterey Park’tan 40 mil içeride. Ailemle Yeni Ay Yılını kutlarken, aynı şeyi sadece bir saat uzaklıkta yapan diğerleri, neşeli olması gereken bir zamanda terörize edildi. Oturma odamda oturup acı haberi öğrenince aklıma hemen Mart 2021 geldi. Atlanta’da toplu katliam, altı Asyalı kadının hayatını aldı. Her iki olay da kadınlar ve marjinal topluluklar üzerinde güç ve kontrol uygulama unsurları içeriyordu.
Çoğunlukla Asyalı bir dans mekanında oldu. Saldırganın eski eşi müdavim hedeflenen dans salonlarından biri. Bunu şu şekilde paylaştı: [he] ona asla şiddet uygulamadı; Çabuk öfkelenebilirdi.”
Asyalı Amerikan topluluğuna yönelik şiddet dizisi ve en son Monterey Park’taki silahlı saldırı, Asyalı Amerikalılar için çok fazla travma yarattı, ancak aynı zamanda cesaretle hareket etmemizi sağlamalılar. Bunun hakkında şimdi konuşmanın zorunlu olduğuna ikna oldum, yoksa ilerleme kaydedip iyileşemeyeceğiz.
Failimle 2017’de tanıştım. O da benim gibi Asyalı Amerikalı. 2019 yılında görüşmeye başladık. Her şey yolunda gitti. Harika bir ilişkiydi. Birlikte gezilere çıktık ve ortak arkadaşlarımız oldu. Onu incelediğimi düşünmek hoşuma gidiyor. İyi bir adam olduğu için bir üne sahipti.
Sonbaharda istemeden hamile kaldım ve işler o zaman değişti. Evinde hamilelik testi yaptım. Hemen kürtaj yaptırmam için baskı yapmaya başladı. Ona düşünmek için biraz zamana ihtiyacım olduğunu söyledim çünkü bu önemli bir yaşam kararıydı. Daha sonra ona bebeği doğurmaya meyilli olduğumu söyledim ve ondan hiçbir beklentim olmadığını açıkça belirttim. İşte o zaman sözleriyle taciz etti. Bu bir kırmızı bayrak olmalıydı. Kürtaj yaptırmam için bana baskı yapmaya devam etti. Sonra duvarları yumruklamaya başladı. Bir gün duvara yumruk atarken bana yumruk attı. Özür diledi ama aklımda bir çizgi çizdim. Çocuğumun böyle bir ortamda büyümesini istemedim. Ayrıldım.
Beş ila altı aylık hamile olana kadar beni telefonla taciz etmeye devam etti. İşime gelip onu yapmak için birkaç kez intiharla tehdit etti. O zaman irtibatı kestim.
O zamanlar işlerin ne kadar kötü olduğunun farkında değildim. Arkadaşlarım bana bir yasaklama emri almam gerektiğini söylediler ama ben yapmadım. Üniversitede adliyede çalıştım ve sistemdeki tüm süreçleri yaşamak istemedim. Ayrıca onun kayıtlarına geçmesini de istemedim. Bu konuda yazıp yazmama konusunda çok düşündüm. Ancak, geri dönüp tekrar yapabilseydim, yasaklama emri alırdım. İşler daha kötüye gitmediği için şanslıydım.
Benimki gibi hikayeleri paylaşmak, geçmişimizle yüzleşmek ve şu anda veya gelecekte buna benzer durumlarla mücadele eden diğer kadınlara yardımcı olmak için güç var.
Benimkine benzer bir deneyim yaşayan başka kadınlar olduğunu biliyorum. kadar Asyalı kadınların yüzde 55’i yakın partner şiddeti yaşadığını bildirmek. 236 vakada AAPI (Asya ve Pasifik Adalı) kadınlarına yönelik cinayetleri içeren cinayetlerde, bilinen nedenlerle yüzde 58’i yakın partner şiddetiyle ilgiliydi; faillerin yüzde 81’i kurbanın şu anki partneri ve yüzde 10’u eski bir partneriydi. Benimki gibi hikayeleri paylaşmak, geçmişimizle yüzleşmek ve şu anda veya gelecekte buna benzer durumlarla mücadele eden diğer kadınlara yardımcı olmak için güç var.
AAPI topluluğundaki aile içi şiddet ve yakın partner şiddeti vakalarının sayısı zaten yüksek olsa da, bildirilmeyen daha çok şey var. Vietnam Savaşı sırasında Komünist bir rejimden kaçan annem gibi mülteciler, anlaşılır bir şekilde herhangi bir hükümete güvenmezler. Büyükannem gibi göçmenler sadece bir dil konuşabilir, o da İngilizce olmayabilir. Travma yaşarken, aile içi şiddet mağdurlarının dinlenmesi ve anlaşılması gerekir, ancak aile içi şiddet ve ruh sağlığı kaynaklarının çoğu İngilizcedir. Herkesin ihtiyaç duyduğu yardımı arayabilmesini sağlamak için erişime yönelik bu engelleri aşmamız gerekiyor.
Erişime ek olarak, AAPI topluluğunda ruh sağlığı sorunları için yardım arama damgasını kırmamız gerekiyor. Genellikle “model azınlık” olarak görülüyoruz, ancak bireysel ve toplu travmamızı gömmek hakkında konuşmadığımız bir şey. Failimle hala iletişim halindeyken ona terapiye gitmesi gerektiğini söyledim. Bir yanda AAPI topluluğundaki kuşaksal travmayı açığa çıkarma damgası, diğer yanda erkeklerin akıl sağlığı sorunlarıyla ilgili yardım aramaya çalışırken bazen karşılaştıkları damgalama ile, profesyonel yardım almayı reddetti.
Failim işime gelip kendini öldürmekle tehdit ettiğinde bana bir mesaj gönderiyordu: Kendimi güvende hissetmeyi hak etmiyorum.
O zamandan beri kaygı ve depresyon için yardım arayabildim ve bunun hakkında bir profesyonelle konuşmak ilerlemem için bana güç verdi. Ona isim vermek (ve yüksek sesle konuşmak) benim için iyileşmenin bir parçası. Diğer birçok AAPI ailesi gibi benim ailemde de ruh sağlığı sorunları hakkında konuşmayız. Günü geçirmekten ve masaya yemek koymaktan bahsediyoruz. Ara verme ya da kendimize bakma lüksümüz yok. İhtiyacımız olduğunu bilsek de hakkında konuşmadığımız bir şey. AAPI topluluğunda daha fazla kasıtlı sosyal yardım yapmalıyız.
Oğlum böyle bir yazıyı 15 yılda okusa ne düşünür diye düşünüyorum. Travmatik bir deneyimi başkalarıyla paylaşmak göz korkutucudur. Hikayelerini cesurca paylaşan diğer AAPI kadınlarından kısmen ilham aldım ve güçlendim. Yeni yürümeye başlayan bir erkek çocuk yetiştiren bir anne olarak evde nezaket, şefkat ve eşitlik için model olmak benim için çok önemli. Onun için cesareti modellemek benim için de önemli.
Failim işime gelip kendini öldürmekle tehdit ettiğinde bana bir mesaj gönderiyordu: Kendimi güvende hissetmeyi hak etmiyorum. Bu mesaj bende en çok kalan şeydi ve onunla ilgili düşünce ve korku beni her zaman tüketti. Bundan korkarak yaşadım ama güvende hissetmeyi hak ediyorum – Atlanta’da bir kaplıcada çalışan kadınlar kendilerini güvende hissetmeyi hak ediyorlardı. Ay Yeni Yılı dans partisinin tadını çıkaran yaşlı kadınlar kendilerini güvende hissetmeyi hak ediyorlardı. Şu anda tacizci bir partnerle uğraşan kadınlar kendilerini güvende hissetmeyi hak ediyor. Kadınlar olarak hepimiz ve tüm AAPI topluluğumuz güvende hissetmeyi hak ediyor.
Kolektif ve bireysel iyileşmemize doğru ilk adımı atmak, zorluklar ve kuşaksal travma karşısında cesaret gerektirir, ancak değişim yaratmak için hikayelerimizi seslendirmek ve sesimizi duyurmak için birbirimize destek olmalıyız. Hayatlarımız, topluluklarımız ve gelecek nesillerimizin hayatları buna bağlı.
Siz veya tanıdığınız biri taciz yaşıyorsa veya desteğe ihtiyaç duyuyorsa, lütfen Ulusal Aile İçi Şiddet Yardım Hattı 800.799.SAFE’de (7233).
Bir sonraki:
ABD demokrasisi, kürtaj haklarının sona ermesinden, ücret eşitliği ve ebeveyn izni eksikliğine, hızla artan anne ölümlerine ve trans sağlığına yönelik saldırılara kadar tehlikeli bir bükülme noktasında. Kontrolsüz bırakıldığında, bu krizler siyasi katılım ve temsilde daha büyük boşluklara yol açacaktır. 50 yıldır Hanım. ön saflardan habercilik, isyan ve doğruyu söyleme, Eşit Haklar Değişikliğini savunma ve en çok etkilenenlerin hikayelerini merkeze alma gibi feminist gazeteciliği şekillendiriyor. Eşitlik için tehlikede olan her şeyle, önümüzdeki 50 yıl için taahhüdümüzü iki katına çıkarıyoruz. Buna karşılık, yardımınıza ihtiyacımız var, Destek Hanım. bugün bir bağışla – sizin için anlamlı olan herhangi bir miktar. kadar az için her ay 5 dolare-bültenlerimiz, eylem uyarılarımız ve davetlerimizle birlikte basılı dergiyi alacaksınız. Hanım. Stüdyo etkinlikleri ve podcast’ler. Sadakatiniz ve gaddarlığınız için minnettarız.
Kaynak : https://msmagazine.com/2023/02/07/asian-women-aapi-violence-monterey-park/