Öbür ülkelerden bayan şairleri ağırlayan ‘FeminİSTANBUL’un direktörü Op. Dr. Hilal Karahan, “Hepimiz biriz; birlikte çeşitliyiz ve biz kadınlar bir aradayken daha güçlüyüz” diyor.
IŞIL ÇALIŞKAN
UNESCO’ya bağlı Uluslararası Şiir Organizasyonları içinde yer alan, “FeminİSTANBUL Kadın Şiiri Festivali” bu yıl beşinci defa gerçekleştiriliyor. “Küresel Bir İnsanlığın Şafağında” manifestosuyla yola meydana çıkan FeminİSTANBUL, yarın son bulacak. Festivalde; Hindistan, İran, İtalya, Romanya, İngiltere, Fransa gibi ülkelerden gelen şairler kendi ülkelerindeki kadınların sorunlarını şiirle dile getiriyor. Festivalin direktörü Op. Dr. Hilal Karahan ile festivali konuştuk.
Kadın şairlerin buluştuğu bu şenlik ne amaçlıyor?
Ben bir kadın doğum uzmanıyım. bununla beraber bir şair ve bayan hakları aktivistiyim. Mesleğim gereği, kadının her türlü halini gördüm. Kadınların şiddet koşullarda ne denli aristokrat ve dinç olduklarını bilirim. İstedim ama iki alanı birleştirelim ve kadın sorunlarına şiirle uyarı koyalım. FeminİSTANBUL fikri işte böyle doğdu.
Amacımız, her dilden, dinden, ırktan ve milliyetten insana bayan sorunlarıyla ilgili şiir yazdırmak; onların görüş açısıyla toplumdaki kadının yerini irdelemek. Sudanlı bir kadınla Hindistanlı bir kadının sorunlarını benzer kefeye koyup tartmak, elimizden geldiği dek çözüm üretmek.
Bu stil festivaller şairler arasında bir bağ kuruyor, insan birbirini yüzünün sıcağından tanıyor. Bu yıl burada, seneye orada… Biz onları gösteri ediyoruz, onlar da bizi… Bayan sorunları üstüne bir platform kuruyoruz bu şekilde. Her şey birlikte ve iç içe daha anlamlı oluyor.
“Küresel Bir İnsanlığın Şafağında” manifestosunu biraz detaylandırabilir misiniz?
Pandemi hepimize bir gerçeği gösterdi. Şairlerin kadim zamanlardan bildiği bir gerçeği; insan ve insanlığın evrensel kaderi birbirine bağlıdır. Kapitalizmin tüm yabancılaştırma düzeneklerine karşı, insan kendini sadece insanlıkta gerçekleştirir. tek başına ne değin kıymetli olursak olalım, o layık insanlıkla buluşmuyorsa, anlamsızdır.
Bir süredir büyük hayallerimizden, küresel düşlerimizden vazgeçmiştik. Küçük ve kimi konforlu jurnal yaşam ritüellerimizle bizim olanı korumaya çalışarak geçiyordu günlerimiz. Pandemi hepimize, bir defa daha büyük insanlık ailesinin birbiriyle nasıl derin ve kopmaz bağlara sahip olduğunu gösterdi.
Sosyal medyanın yaygınlaşmasıyla dünya ufacık bir köye dönüştü bundan böyle. Hepimiz biriz; birlikte çeşitliyiz ve biz kadınlar bir aradayken daha güçlüyüz. Küresel insanlık bu aramak işte, varlığını önemsediğimiz, varlığından vazgeçemediğimiz o ulu insanlık idesi. Gözümüzün değdiği, elimizin erdiği herkes ve her şey. Dikkatimizin kuşattığı bütün varlıklar… Bu farkındalığa yeni yeni erişiyoruz sanırım.
Festivale katılacak şairler neye kadar belirlendi?
Ilk Olarak, kendi ülkelerinde kadın hakları aktivisti olmalarını istiyoruz. Kadın sorunlarına değen şiirler yazmış olmalılar. Hem İstanbul’a bir sempati beslemeliler, neticede Femina ve İstanbul bir arada bu festivalde.