Parmak emme minik çocuklarda besleyici olmayan emme davranışlarından birisi olarak kabul edilir. Emme davranışı fazla küçük bebeklikten itibaren başlayan ilkel bir reflekstir ve bebekler ağlayınca çoğu süre emzik verilerek rahatlaması sağlanır. Parmak emmenin de küçük çocuklarda genelde kendi kendini uyarma, rahatlama, psikolojik ve fizyolojik gerginliği azaltma gibi işlevleri vardır. Çocuktan çocuğa değişmekle birlikte çocuklar büyüyüp öz-yönetimlerini kazandıkça parmak emme genellikle 2-4 yaş aralarında sonlanır. 
Parmak emme davranışının tekrar tekrar psikolojik sorunlarla birlikte gelişmeyebilir. Aile bu durumda parmak emme davranışına öteki ruhsal sorunların eşlik edip etmediğini gözlemlemeli. Parmak emme davranışı özellikle hangi zamanlarda oluyor, parmak emme davranışıyla birlikte veya öncesi ve ardından çocuğun yaptığı diğer bir davranış var mı, ailenin bu davranışı gördüğü zaman nasıl tepki verdiği gözlemlenmeli. Mesela; her seferinde ihtar etmek parmak emme davranışını arttırabilir. Başka ruhsal zorluklar eşlik ediyorsa veya 3-4 yaşından daha sonra halen sürekli parmak emme davranışında uzmandan yardım alınmalı. 
Parmak emmenin uzaması durumunda birkaç çare seçeneği vardır. Pediatrik dişçi, pediatrik psikiyatr ve çocuk psikoloğu görev almaktadır. Bunlar ağız apareyleri, parmağa takılan aletler ve davranışçı psikolojik müdahalelerin olduğu (suç oluşturan, ödüllendirme vs.) tedavilerdir. Ailelerin tayin aldığı nokta davranışçı psikolojik müdahalelerin ya da aletlerin kullanılması durumunun evde yürütülmesidir. Uzun dönemli parmak emme davranışı bariz olarak ağız diş sağlığı ve yapısal problemlerine neden olmaktadır. Parmak yapısında da tahriş ve yapısal sorunlara neden olduğu görülmektedir.
Parmak emme davranışının tekrar tekrar psikolojik sorunlarla birlikte gelişmeyebilir. Aile bu durumda parmak emme davranışına öteki ruhsal sorunların eşlik edip etmediğini gözlemlemeli. Parmak emme davranışı özellikle hangi zamanlarda oluyor, parmak emme davranışıyla birlikte veya öncesi ve ardından çocuğun yaptığı diğer bir davranış var mı, ailenin bu davranışı gördüğü zaman nasıl tepki verdiği gözlemlenmeli. Mesela; her seferinde ihtar etmek parmak emme davranışını arttırabilir. Başka ruhsal zorluklar eşlik ediyorsa veya 3-4 yaşından daha sonra halen sürekli parmak emme davranışında uzmandan yardım alınmalı. 
Parmak emmenin uzaması durumunda birkaç çare seçeneği vardır. Pediatrik dişçi, pediatrik psikiyatr ve çocuk psikoloğu görev almaktadır. Bunlar ağız apareyleri, parmağa takılan aletler ve davranışçı psikolojik müdahalelerin olduğu (suç oluşturan, ödüllendirme vs.) tedavilerdir. Ailelerin tayin aldığı nokta davranışçı psikolojik müdahalelerin ya da aletlerin kullanılması durumunun evde yürütülmesidir. Uzun dönemli parmak emme davranışı bariz olarak ağız diş sağlığı ve yapısal problemlerine neden olmaktadır. Parmak yapısında da tahriş ve yapısal sorunlara neden olduğu görülmektedir.